Laos, the loop en de mekong

Dag mensen,
Geweldig dat iedereen meeleest en reageert op onze onzin. Persoonlijk reageren op reacties lukt niet op dit blog, maar we lezen de reacties met heel veel plezier!!! 
Heel veel groetjes aan iedereen!
Liefs Marco Jeroen

Laos!

Boven verwachting leuk! Vergeleken met de landen in Azië die we tot nu toe zagen is Laos het meest relaxt. Geen getoeter, gehaast, gestalk en door de kleine bevolkingsdichtheid weinig vuil op straat. Er is veel asfalt! Helaas ligt het meeste ervan naast de wegen door overstromingen en doordat de mensen er wel raad mee weten. Stukken van een vierkante meter inclusief witte strepen worden uit de weg gebikt en gebruikt om opritten en paden naar de hutjes mee te mozaïeken. Resultaat is enorm gestuiter in de bussen die zo oud zijn dat ze meebuigen in de bochten! 

Weer van de gebaande paden. We huren scooters voor een kleine week en doen "the loop". Een rit van 600 km door the middle of niks, met watervallen en grotten over gravelwegen en zandpaden. De eerste dag stof happen zit er op. Wat een geweldig land is dit en wat een prachtige natuur. De scooters houden het aardig, de rugzakken zitten er nog op, maar wat een allejezus pijn in onze kont hebben we. Nooit gedacht dat een fijne stoel of bank het grootste gemis zou zijn tot nu toe tijdens onze reis. We wassen onszelf en onze stoffige kleren in een rivier met nog wat andere mensen en lopen samen met de koeien, varkens, kippen en kinderen in colonne nog wat door het gehucht waar we slapen. Weer een dag voor in de top 10, ondanks dat we weer een hutje hebben zonder afvoer aan de wastafel, een wc zonder doorspoel maar met emmertje, een bed dat ons herinnert aan onze zere kont en we kapot zijn! Backpacking optima forma!!!! 

Ook de dagen erop zijn super, de beruchte "deathroad" was een uitdaging en er is inmiddels wat verbogen en verloren qua onderdelen aan onze motorbikes. dat wordt weer wegrennen bij het inleveren! Een paar keer hebben we moeten wachten totdat de man in de shovel een weggetje voor ons had gecreëerd en dan konden we weer door. We hebben heel wat gewonde "medeloopers" ontmoet, maar wij bleven heel! We verdwaalden 80 kilometer, de getekende routekaart mistte wat belangrijke details, maar ach, we hebben tijd, vooral regentijd op dit moment. We moesten een paar keer met al ons hebben en houden onder een palenhuisje duiken om het spoelen en het enorme onweer te ontvluchten. En dan sta je in de blubber, naast het varken onder het huisje te wachten totdat het ophoudt en te duimen dat de nattigheid niet doordrinkt tot de laptop in de tassen!

Maar weer de ondergrondse kant van het land ontdekken. Ditmaal 7 kilometer lang met een lekkend bootje een ondergrondse rivier in door een gigantische grot heen. Aardedonker behalve het hoofdlampje van de bestuurder. Jeroen houdt er niet zo van, Marco des te meer. Toch weten we nu dat de stalagmieten staan en de stalagtieten hangen en met een ezelsbruggetje vergeten we dat nooit weer, dus we zijn weer wijzer.... Gelukkig maar!

We gaan met het openbaar vervoer richting Thailand. Over de mekong is het goedkoopst, dus we boeken 2 volle dagen op een 50 meter lange gigakano met een brullende diesel. Ik heb snel 1 van de 20 zwemvestjes geconfiskeerd (Marco lacht mij uit) en we kunnen! Tot nu toe hebben we overal in Azië op welke plek dan ook eten kunnen kopen, ditmaal helaas niet. 8 uur lang op chips maar dan. De Mekong staat laag, dus het is flink manoeuvreren voor de kapitein door stroomversnelling en om rotsen. We dachten dat dit normaal is en lagen relaxt te lezen en een filmpje te kijken op de laptop. Tot alle bemanning ineens heel hard begon te praten en rondjes ging lopen. De boot kwam niet tegen de stroom op en ondanks dat ze met 2 man sterk probeerden het roer in de goede richting te draaien gebeurde er niets! De Mekong is ineens heel breed en heel snel als een 50 meter lange boot als een speeltje rondtolt in een stroomversnelling. Toen de wal (lees rotsblok) het schip keerde hadden we mazzel dat we ijzer hoorden, want een houten boot (die hier minstens net zoveel varen) had ons voor grotere problemen gezet. Een tweede poging ging beter, maar iedereen was wakker en op zijn hoede. Dat zijn nare Titanic momentjes en ik geloof er niks van dat destijds het orkest doorspeelde. Mijn zwemvestje heb ik geen seconde meer uit het oog verloren, jammer dan van al die kindjes die niet kunnen zwemmen, ik ga erop zitten, oefen met mijn fluitje en maak mijn spieren vast los! Gelukkig was een Hoogeband niet nodig, maar ik ben wel klaar met die mekong voorlopig!

Nog een laatste avond in Laos met wat dronken Laotianen die ons niet met rust lieten, waardoor we 3 uren over vrouwen, borsten, vreemdgaan en en lao lao moesten meepraten en -proeven en vertellen over omze vrouwen, die thuis op ons wachtten. We vielen niet door de mand en verdwenen naar ons hok. Vandaag maar geen gesleep met bedden, dat wordt gehoord, dus het nachtkastje blijft op zijn plek!

Een spannende en leugenachtige grensovergang naar Thailand (we hadden geen ticket voor onze uittocht die wel verplicht is om er in te komen), dus een nepboekking op de iPad in de hand bracht uitkomst! 8 uur in de bus naar Chiang Mai en een hotel met een zwembad! Goddelijk! Nu wachten op onze reismaatjes Erick en Ankie. 

M J