Maleisie, Sumatra

Dag allemaal, hier weer wat onzin van ons! Geniet van het mooie weer in ons kikkerlandje en de vakanties!!

4 weken met reismaatjes optrekken is ons budget niet in de kouwe kleren gaan zitten. We moeten "inverdienen" en dat gaat dmv slapen en eten het snelst.....
We eten nu een aantal dagen instantnoodles als ontbijt, vers fruit als lunch en zeer goedkope wokmaaltijden op straat. Vanavond waren er 3 personeelsleden onder het asbest dakje aan het werk. De ober van 15 pulkte zijn jeugdpuisten open tussen het bedienen door, de hulpkok trok de koelkast open, niesde er 3 keer in en deed hem weer dicht en de kok heeft denken we tbc, want hoest de boemboe bijna de wok uit. Wilt u bestellen meneer? Nee dank u, balansdag.... Ik ben nu 12 kilo kwijt en knoop er nog maar een kilootje aan vast vandaag.....

15 uren in een minibusje zonder schokbrekers naar het zuiden met nog een paar  Europeanen. Toen we de grens naar Maleisië over waren, gescand, gefouilleerd en bestempeld waren, showde 1 ervan heel trots zijn zak wiet. Al hadden we er niks mee te maken, we waren ongetwijfeld uren binnenste buiten gekeerd als onze medereiziger was betrapt. Wat een eikel! Uiteindelijk bereiken we Penang, waar vandaan de boot naar Indonesië vertrekt.

Alle hotelletjes binnen ons budget waren vol. Er was nog 1 optie en als ik daar na vannacht nog een keer moet slapen ga ik met gierende banden naar Grunn. Het zijn 4 wandjes onder een afdak, te smerig voor woorden. De wasbak was wit, maar is nu bruin en ruikt niet naar prodent, maar wel naar pies. Ik snap dat wel een beetje. Want de wc is aan het einde van de gang, het dak over in een hutje. Er is 1 schakelaar in de kamer. Als je erop drukt gaat buiten de bel. De tl bak in de kamer kan alleen bediend worden met het knopje op de gang. Welke idioot bedenkt zoiets!! Het bed stinkt en het matras is bruin, dit is te erg! Als we uiteindelijk onze eigen lakenzakken aan het frame hebben vast geducktaped en liggen, komt de klamboe naar beneden zetten. Lig ik hier verdomme in deze griebesbuurt in een goor hok vastgeducktaped en verstrikt in een klamboe. Ik wil naar het Hilton!!! S nachts moet ik plassen, maar het lukt me niet zoals mijn voorgangers deden op de wasbak en ik weiger over het dak te lopen. Dus ik geniet wakker en met volle blaas van de 5 euro die we vannacht uitgaven. Misschien wordt reizen binnenkort weer leuk.... 

Onze lonely planet is 3 jaar oud. "Big trips on small budgets". Daarmee is de lp groot en onmisbaar geworden. Big trips klopt wel, we hebben er net weer 15 uur opzitten. Small budgets valt nog te bezien met een oude editie, want de boot van Penang naar Sumatra is 2 jaar geleden uit de vaart gehaald, lekker bezig! Het wordt dus een ritje met een klein, oud propeller vliegtuigje en voelen ons de "flying docters", maar landen tegen de verwachtingen in veilig op Sumatra.

Op wonden in de tropen zit je niet te wachten. Belanda's zijn te fijn gebouwd voor dit klimaat. Wat bij ons 2 weken geleden begon als blaren zijn nu vulkaantjes, die dagelijks uitbarsten en steeds groter worden. Zelfs onze voeten zwellen ervan op! Een pleister kan hier niet want laat los, of zorgt voor broeiende toestanden waardoor het blijft etteren. Zonder pleister kan eigenlijk ook niet, want dan maken de vliegen er een broedmachine van. Weken in zee is af te raden want daar zitten lelijke groene vissen die er van gaan eten en dat doet heul veul pijn, weken in onze mandi ook niet, want we poedelen met regenwater, dus wat doe je: Met een smeerseltje van een local op goed vertrouwen 2 dagen niet lopen en 24 uur per dag wapperen om ongedierte op afstand te houden! Verder zegt de Indische dokter: "veel pepers, veel fruit, in de zon ermee en flink smeren met het stinkende kokos- kruiden- drapje". We gaan ervoor, proberen het op Marco en als hij de volgende ochtend toch wakker wordt gaat Jeroen er ook maar voor!

Bukit Lawang stond op nummer 1 van mijn verlanglijstje, ik wil perse de orang oetans zien, dus we reizen de sjungel in!  Kom maar door met die beesten, dan kunnen we de bewoonde wereld erna weer opzoeken. "Het is hier niet als in Borneo meneer, u kunt een trekking gaan doen van 2 dagen en wie weet zien we ze, of een beer, tijger, slang, olifant". Dit was niet het plan, ik wil gewoon naar een voederplateau met een taxi, foto's maken voor Facebook en dan lekker op een terrasje nagenieten! We boeken een trekking met overnachting in de jungle onder een dekzeil waar we met zijn 5en onder gaan liggen, nadat we ons in een rivier hebben gewassen en zelfgevangen vis hebben hebben gemaakt op een vuurtje. Ik kan nie wachten  .... Marco is blij, Jeroen wil naar huis.
Maar we hebben een gelukje! Marco wordt ziek, hoge koorts en overal pijn. Daarbij worden onze wonden groter en groter, inmiddels zitten we 4 dagen met onze benen omhoog in een gehucht en hebben het wel gezien! De schoenen kunnen niet aan, dus een trekking zit er niet in, jammer joh! We krijgen een deel van ons geld terug, zien gelukkig alsnog wel de oerang oetans en strompelen richting busje naar lake Toba. Die trekking houden we tegoed, Marco althans.....

Lake Toba is fantastisch, echt een hoogtepunt. Schoon, mooi, authentiek en super lieve mensen. We vieren onze 500ste rijstmaaltijd en dat kan het best in Indonesie. Goddelijke nasi, rendang, campur etc. De moslimwarungs zijn helaas dicht; 
Jammer dan, ti's ramadam. verder zijn het heel gezellige moslims hier, heel anders dan wat we in nl via de media voorgeschoteld krijgen! Iedereen die we spreken onderschrijft de pancasila en benadrukt dat er 1 god is voor allen, maar dat iedereen lekker zelf kan beslissen via welke kerk ze hem vereren. De extra gebeden vanwege ramadan knallen uit de moskeeën en ernaast overschreeuwen de bierdrinkende protestanten die herrie vanwege een feestje. Iedereen blij! 

We hadden hier nog lang op Sumatra willen blijven, maar de reisplicht roept en nu zitten we weer in Kuala Lumpur. Duurder dan Indonesië, dus we slapen weer in griebesbuurten in pokkehutjes en doen geen oog dicht. Met iPad en MacBook zoeken we e.e.a. uit in de centrale ruimte van ons shabby guesthouse. Onze apparaatjes trekken in dit armenhuis echter zoveel bekijks dat we onze kamer niet meer onbewaakt achter durven te laten. Dus, om beurten eten halen in de stad, op de kamer filpmjes op de laptop, luisteren naar de lekkende airco en samen de kenmerken van "bedbugs" opsommen!
"Bed bugs (Cimex lectularius, bedwants, wandluis) zijn insecten behorend tot de wantsen (Heteroptera), familie Cimicidae. Het zijn 5 tot 6 millimeter lange roodbruine tot bruine insecten met een breed en afgeplat lichaam. Bed bugs leven in en rond bedden. Overdag verstoppen ze zich in en achter het bed en in de matras, 's nachts komen ze tevoorschijn en steken de slapende mens en zuigen zich vol met bloed. De steken kunnen hevig jeukende bulten en op lange termijn psychische klachten veroorzaken."
Marco heeft last van de bulten, Jeroen vooral van de psychische klachten. This aint no holiday! Zeker niet als je bedenkt dat we in KL zijn om een visum te regelen, maar dat dit niet meer (ouwe verlopen teringloneleyplanet) mogelijk is op de manier die wij wilden! Wegwezen hier, weer lekker door naar ons VOC landje en Java ontdekken!